Fic 白莲花.....ซ่อนรักดอกบัวขาว TVXQ(YunJaeMin,YuSu)

Title: Fic 白莲花.....ซ่อนรักดอกบัวขาว

Pairing: (Yun&Jae&Min /YuSu)

Genre: Period, Drama, Mpreg

Rate: NC18

Author: Bluerosier

Note : ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง จะมากลิ่นอายจีนกับเกาหลีผสมกัน ฟิคเรื่องนี้ทำเพื่อความบันเทิงเท่านั้น เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ได้มีเหตุการณ์จริงแต่อย่างใด 

*ฟิคเรื่องนี้จะไม่มีการส่ง NC ให้ไม่ว่ากรณีใดทั้งสิ้นหวังว่านักอ่านทุกท่านคงทราบนะคะ ขอบคุณและขออภัยในความไม่สะดวก^^

พูดคุยกันได้นะคะ ^^ @bluerosier

失去某人,最糟糕的莫过于,他近在身旁,却犹如远在天边。 
 

การสูญเสียใครบางคน ช่วงที่แย่ที่สุดคือ เค้าอยู่ใกล้ข้างกาย แต่กลับคล้ายอยู่ไกลปลายขอบฟ้า




ริมสระน้ำหลวงมวลบุปผาล้วนงามช่อเปล่งประกาย 
ใจหมายจะให้นายตนหันมาเชยชม 
หากแต่ความงามของบุปผาเหล่านี้กลับต้องผ่าย
ให้กับเพชรน้ำงามกลางสระหลวง
ไม่เคยคิดแข่งขัน ไม่เคยริษยา
งามทั้งกายและใจ บริสุทธิ์ดุจสายน้ำ
หากแต่เจ้าช่างอาภัพยามคนรักกลับเมินเฉย 
เขาสนใจและหลงใหลแม่ดอกฝูหยงเลอค่า
เจ้าช่างน่าสงสารที่ถูกทอดทิ้ง 
หากแต่เจ้ามิไร้ค่า 
นายของเจ้ามิสนหากแต่มีบุตรสูงศักดิ์สนใจเจ้า
เขารักตัวเจ้าอย่างแท้จริง
ถามใจเจ้าเถิด ว่าเจ้าจะรักใคร 
ผู้เป็นเจ้าของหัวใจหากแต่ไม่เหลียวแล
กับผู้มาใหม่รักเจ้าด้วยใจจริง 
อย่าร้องไห้ไปใยเลย
น้ำตาของเจ้าช่างโศกยิ่งนัก 
ไป๋เหลียนฮวาน้อย 
ดอกบัวสีขาวกลางวังหลวง


ใจข้ามีแต่แม่ฝูหยงหาได้สนใจดอกบัวที่ไร้ค่า 
หากแต่สิ่งที่ข้าได้ครอบครองมาแล้ว 
มันผู้ใดก็ห้ามแตะต้องแม้ของสิ่งนั้นข้าจะไม่เหลียวแล
ตราบใดที่ของมันอยู่กับข้า มันก็ต้องเป็นของๆข้า!!!


ข้าทุกข์ใจยามเจ้าทุกข์
ข้าเสียใจยามเจ้าเศร้า
ข้ามีความสุขยามเจ้ายิ้ม 
เป็นข้าได้รึไม่ 
เป็นข้าที่จะได้ครอบครองเจ้าทั้งกายและใจ 
ข้าสัญญาข้าจะรักเพียงแต่เจ้าแม้จะตัวตาย
ไป๋เหลียนฮวาน้อยของข้า


แค่เหลียนฮวาไร้ค่าหาได้สูงศักดิ์เยี่ยงข้า
เจ้ามันมารยาหวังจับทั้งพี่และน้อง 
ไร้สกุลรุนชาติต่ำต้อยน่าสมเพส
อย่างพญาราชสีห์
มิคู่ควรจะครอบครองเจ้าหรอกนังดอกบัวในตม!!


แม่ดอกโบตั๋นสูงศักดิ์ สดใส และสง่างาม 
อยู่สูงจนข้ามิอาจเอื้อมมาดอมดม 
แค่ข้าได้มองเจ้าอยู่ไกลๆ 
ชีวิตของข้าก็มีความสุขแล้ว


หากชีวิตของข้ามิได้เกิดมาเป็นโบตั๋น 
ท่านยังจะรักข้ารึไม่ 
ท่านมิต้องปีนขึ้นมาหาข้าหรอก 
ข้าจะลงไปเอง 


สวรรค์ไร้ความเมตตา ไม่เคยฟังเสียงร้องของข้า 
ข้าพร่ำอ้อนวอน ท่านกลับไม่เหลียวแล 
ท่านสนใจแต่ไป๋เหลียนฮวาดอกนั้น 
เพราะข้ามันไร้ค่ามากใช่รึไม่ 
แม้แต่ตัวข้า...ยังตกเป็นของผู้อื่น 
ไร้ซึ่งทางออก ไร้ซึ่งคนเห็นใจ 
เมื่อท่านหันหลังให้ข้า 
ข้าก็จะหันหลังให้ท่าน